Επιβράβευση η δωροδοκία;

Της Ευγενίας Ασπιώτη...

Συμβουλές για την αποφυγή αρνητικής συμπεριφοράς των παιδιών μας

Ποτέ δεν ξεκινάμε ένα σχέδιο επιβράβευσης αμέσως μόλις το παιδί έχει συμπεριφερθεί άσχημα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, το παιδί θα συσχετίσει την αρνητική συμπεριφορά με την επιβράβευση. Σε γενικές γραμμές, το πρόγραμμα πρέπει να τηρείται όπως έχει σχεδιαστεί. Αν αφήσουμε το παιδί να μειώσει τις απαιτήσεις, να αλλάξει την επιβράβευση με μία μεγαλύτερη ή να παραβιάσει το χρονοδιάγραμμα, φτάνουμε στα όρια της δωροδοκίας. Αν αλλάξουμε το πρόγραμμα εν δίδοντας στην πίεση του παιδιού, είναι πιθανό ότι το μόνο που θα μάθει είναι ότι μπορεί να κερδίσει αυτό που θέλει κουράζοντας σας. 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ένα πρόγραμμα δεν αξιολογείται συχνά και δεν μεταβάλλεται, ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες που έχουν προκύψει, ιδιαίτερα αν οι στόχοι δεν είναι ρεαλιστικοί και το παιδί αποθαρρύνεται. Δεν πρέπει να εν δίδουμε στις παράλογες απαιτήσεις του παιδιού. 

Οι επιβραβεύσεις πρέπει να είναι μικρές, αλλά ελκυστικές – το παιδί πρέπει να ψάξει μέσα του να βρει ένα δικό του κίνητρο.

Η αλήθεια είναι ότι η επιβράβευση είναι ένα προσωρινό μέσο, προκειμένου τα παιδιά να δοκιμάσουν καινούριες συμπεριφορές. Ο σκοπός ενός καλού σχεδίου επιβράβευσης είναι να δημιουργήσει στα παιδιά την επιθυμία να χρησιμοποιούν επιθυμητές συμπεριφορές. Αυτή η επιθυμία όμως, μπορεί να προέλθει μόνο όταν τα παιδιά ζήσουν τη χαρά της σωστής συμπεριφοράς και όλες τις θετικές συνέπειες που την ακολουθούν, που στην αρχή δεν θα είναι και τόσο ορατές, όσο η επιβράβευση