Η φίλη μας Kathy Lau μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση του παρακάτω άρθρου σκέφτηκε να το μοιραστεί μαζί μας στην ομάδα μας Πολύτεκνοι Τρίτεκνοι Γονείς Διαβάστε το ...
Ως γονείς και ενήλικες τείνουμε να πιστεύουμε λανθασμένα ότι ο παιδικός κόσμος είναι μονάχα χαρούμενος και ξέγνοιαστος.
Τα παιδιά δεν βιώνουν τις δυσκολίες της ενήλικης καθημερινότητας – δεν έχουν το άγχος της δουλειάς ούτε την ευθύνη των εξόδων – οπότε ποιοί είναι οι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά ανησυχούν;
Οι λόγοι είναι πολλοί!
Ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά έχουν ανησυχίες και βιώνουν μέχρις ενός βαθμού το stress.
Οι πηγές του στρες
Το στρες αποτελεί μία λειτουργία των απαιτήσεων που τίθενται σε εμάς και της ικανότητας να ανταποκριθούμε σε αυτές. Πολύ συχνά, αυτές οι απαιτήσεις προέρχονται από εξωτερικές πηγές, όπως η οικογένεια, η εργασία, οι φίλοι ή το σχολείο. Όμως, μπορεί να προέρχονται και από τον εσωτερικό μας κόσμο που συχνά συνδέεται με αυτό που πιστεύουμε ότι έπρεπε να κάνουμε (δηλαδή το πώς ανταπεξερχόμαστε στις απαιτήσεις) σε σύγκρουση με αυτό που είμαστε πραγματικά ικανοί να πραγματοποιήσουμε.
Κατα αυτόν τον τρόπο, το στρες μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε νιώθει αυτήν την ανισορροπία – ακόμη και τα παιδιά. Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ο χωρισμός από τους γονείς μπορεί να προκαλέσει άγχος. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι εκπαιδευτικές και μετέπειτα ακαδημαϊκές και κοινωνικές πιέσεις (ειδικότερα καθώς τα παιδιά προσπαθούν να εγκλιματισθούν) δημιουργούν στρες.
Πολλά παιδιά είναι τόσο απασχολημένα που δεν διαθέτουν χρόνο για δημιουργικό παιχνίδι ή ξεκούραση μετά το σχολείο. Τα παιδιά που παραπονιούνται για όλες τις δραστηριοτητές τους ή που αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτές, μάλλον έχουν ένα ‘παραφορτωμένο΄ πρόγραμμα.
Μιλήστε για τα παιδιά σας σχετικά με το πως αισθάνονται για τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Εάν παραπονεθούν, συζητήστε μαζί τους τα υπέρ και τα κατά που μπορεί να έχει η διακοπή μίας τέτοιας δραστηριότητας.
Εάν το να σταματήσει το παιδί σας την εξωσχολική του απασχόλησει δεν αποτελεί μία λογική και πραγματοποιήσιμη επιλογή, προσπαθείστε να βρείτε τρόπους ώστε να βοηθήσετε το παιδί σας να διαχειρίζεται καλύτερα τον χρόνο και το πρόγραμμά του, ώστε να μειώνονται τα επίπεδα άγχους.
Το παιδικό στρες μπορεί να ενταθεί για λόγους που δεν έχουν να κάνουν άμεσα με τη δική τους ζωή. Μήπως τα παιδιά σας ακούνε τις συζητήσεις σας σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στη δουλειά, σχετικά με μία πιθανή ασθένεια ενός συγγενή ή τις διαμάχες σας σχετικά με οικονομικά ζητήματα;
Οι γονείς θα πρέπει να προσέχουν πως συζητούν για τα τέτοια θέματα όταν τα παιδιά τους μπορεί να ακούνε ή να βρίσκονται κοντά, καθώς τα παιδιά μπορεί να επωμιστούν το άγχος των γονιών τους και να αρχίσουν και τα ίδια να προβληματίζονται.
Η τηλεόραση, και ειδικότερα οι ειδήσεις μπορεί να προκαλέσουν άγχος στα παιδιά. Τα παιδιά που βλέπουν σοκαριστικές σκηνές ή σκηνές βίας και πολεμικές σκηνές, που αφορούν φυσικές καταστροφές, πόλεμο και τρομοκρατικές απειλές μπορεί να ανησυχήσουν για την δική τους ασφάλεια και την ασφάλεια των αγαπημένων τους προσώπων.
Σαν γονείς αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να ελέγχετε τα προγράμματα που παρακολουθεί στη τηλεόραση το παιδί σας ώστε να το βοηθήσετε να κατανοήσει τη πραγματική διάσταση των θεμάτων.
Πολύ σημαντικοί παράγοντες είναι και η περίπτωση της ασθένειας ή θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου ή το διαζύγιο/χωρισμός των γονέων.
Και στις δύο περιπτώσεις το παιδικό άγχος μεγενθύνεται και στη περίπτωση του διαζυγίου, όπου ο βασικός πυρήνας ασφάλειας του παιδιού (οικογένεια) διαταράσσεται οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Δεν θα πρέπει ποτέ ο ένας γονέας να βάζει το παιδί του στη λογική επιλογής πλευράς και το πιό σημαντικό δεν θα πρέπει να κάνει ποτέ αρνητικά σχόλια για τον πρώην ή την πρώην σύζυγο.
Σημάδια του παιδικού στρες
Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε αν το παιδί μας έχει στρες;
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιάτρων αναφέρει τα ακόλουθα προειδοποιητικά σημάδια.
- Σωματικά προβλήματα, όπως πόνος στο στομάχι και πονοκέφαλος.
- Το παιδί φαίνεται ανήσυχο ή κουρασμένο.
- Το παιδί φαίνεται θλιμμένο και δεν επιθυμεί να μιλήσει για τα αισθήματά του.
- Το χάσιμο του ενδιαφέροντος για δραστηριότητες και η επιθυμία να μένει στο σπίτι.
- Το παιδί είναι οξύθυμο ή αρνητικό.
- Μειώνεται ο βαθμός της σχολικής του συμμετοχής, και πιθανώς οι βαθμοί του πέφτουν.
- Η αντικοινωνική συμπεριφορά ή η αυξανόμενη εξάρτηση από τους γονείς.
Θα πρέπει να κατανοήσετε ότι ορισμένα ζητήματα που αποτελούν μικρή πηγή πίεσης για τους ενήλικες μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά επίπεδα στρες στα παιδιά.
Τα παιδιά πρέπει να δεχθούν στήριξη και να νιώσουν κατανόηση για τα άγχη που βιώνουν, και τα αισθήματά τους δεν θα πρέπει να απορρίπτονται ως ‘ανάρμοστα’ ή χωρίς λογική…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου