Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Στ.
Ακούμε πολύ συχνά τις νέες μητέρες να έρχονται γρήγορα αντιμέτωπες με διλήμματα και ενοχικά αισθήματα όσον αφορά την αξιοποίηση του χρόνου τους και τον επαναπροσδιορισμό των στόχων τους.
Ενώ είναι αυτονόητο πως ένα παιδί είναι η κυρίαρχη έννοια και ασχολία μίας μαμάς, είναι πολύ αρνητικό να είναι η μόνη.
Η γυναίκα πρέπει να ισορροπήσει στην καινούρια της καθημερινότητα, μην εγκαταλείποντας τις βασικές και ουσιαστικές της ανάγκες.
Η μητέρα είναι ακόμα ένα εξελίξιμο άτομο. Αν και η παλιά άποψη πως ο μόνος προορισμός της γυναίκας είναι η δημιουργία οικογένεια, είναι πια παρωχημένη, στην καθημερινότητα βλέπουμε νέες μητέρες να περιορίζονται σε αυτό το ρόλο, αναγκαστικά, συνήθως επειδή δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον ή το περιβάλλον που υπάρχει δεν είναι υποστηρικτικό. Έτσι, μια νέα μητέρα, ίσως δε μπορέσει ποτέ να γυρίσει στη δουλειά της, ή να πρέπει να αφήσει στο συρτάρι κάποια όνειρα και στόχους που είχε.
Η μητέρα είναι ακόμα γυναίκα. Πολλές μητέρες δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν και να επενδύσουν στον εαυτό τους. Επιπλέον, πολλές φορές, σε πιο συντηρητικά περιβάλλοντα, η γυναίκα που προσπαθεί να διατηρήσει την καλή της εικόνα, καταλήγει να κατακρίνεται για αυτό. Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία είναι ακόμα πολύ δύσκαμπτη και γεμάτη ταμπού σε ζητήματα που αφορούν την «ορθή» οικογενειακή ζωή.
Η μητέρα έχει ακόμα συναισθηματικές και ερωτικές επιθυμίες. Πολλά ζευγάρια χάνονται μετά τη γέννα του παιδιού, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση τους. Όμως, είναι αναγκαίο και όχι κατακριτέο, η γυναίκα να ζητά και να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες που αφορούν στο συντροφικό κομμάτι της σχέσης.
Όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να τονιστεί και να γίνει κατανοητό, ότι όχι μόνο δε στερούν από το παιδί, αλλά του προσφέρουν τη δυνατότητα να ανατραφεί από δύο ολοκληρωμένα και ικανοποιημένα άτομα.( Δύο άτομα, γιατί σαφέστατα και ο πατέρας έχει τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες, τις οποίες θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο).
Η μητέρα όντας πλήρης και δίχως το άγχος του ανικανοποιήτου, είναι πολύτιμη για το παιδί. Του μεταδίδει αγάπη, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, αντίθετα από μία μητέρα που αναγκάστηκε να αφήσει τις επιθυμίες της και προσπαθεί μάταια να καλύψει το κενό, μέσα από την προσκόλληση και τη συνεχή ενασχόληση με το παιδί. Επιπλέον, γνωρίζει και σέβεται τα όρια του εαυτού της και έτσι βοηθά το παιδί να μάθει, μέσω της μίμησης, πώς να είναι ένα ξεχωριστό και μοναδικό άτομο.
Οι πλήρεις άνθρωποι μεγαλώνουν πλήρεις ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου