Ο Ανδρέας μπαμπάς και μέλος της ομάδας μας Γονεις μας έστειλε την δική του περιπέτεια όπως ο ίδιος την έζησε και την μετέφερε στο μήνυμα του προς εμάς.
«Πήγα στον ΟΑΕΔ για να πάρω κλειδάριθμο, ένα μαγικό κωδικό που σου δίνει πρόσβαση στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του οργανισμού, οι οποίες μπορεί και να σε φέρουν πιο κοντά στο όνειρο της ζωής σου: την έμμισθη εργασία.
Ήταν μία που καθόταν σε ένα άδειο γραφείο με μια ταμπελίτσα που έγραφε "πληροφορίες", η οποία πρέπει να βαριόταν απίστευτα γιατί δεν είχε ούτε ένα βιβλίο να διαβάζει, ένα κέντημα, ένα πλεκτό, μια λίμα για τα νύχια, κάτι.
"Από που μπορώ να πάρω κλειδάριθμο;" τη ρώτησα.
"Στην κυρία Χατζημπούρδογλου, στον ημιώροφο" μου απάντησε.
Ανέβηκα στον ημιώροφο και με μια πρόχειρη αναζήτηση που έκανα, δεν είδα κάπου να γράφει "Χατζημπούρδογλου". Πλησίασα διστακτικά υπάλληλο που καθόταν σε γραφείο κεντρικό, ελπίζοντας να μην της κάνω μεγάλη ζημιά που τη διέκοπτα.
"Συγνώμη που σας διακόπτω, θα ήθελα να πάρω κλειδάριθμο. Πού πρέπει να απευθυνθώ;" τη ρώτησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα.
"Στην κυρία Χατζημπούρδογλου" απάντησε ξερά, χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει, κάνοντας μόνο μια κίνηση με το χέρι της, το οποίο υποψιάστηκα πως έδειχνε κατεύθυνση.
Αποφάσισα να κατευθυνθώ εκεί που έδειχνε το χέρι της. Οδηγήθηκα σε ένα γκισέ. Η υπάλληλος δε μου φάνηκε και πολύ απασχολημένη και ήταν αρκετά πρόθυμη να με εξυπηρετήσει, αφού με κοίταξε κιόλας και μου έκανε κι ένα νεύμα που με γέμισε ελπίδα.
"Από πού μπορώ να πάρω κλειδάριθμο;" ξαναρώτησα.
"Από την κυρία Χατζημπούρδογλου" μου απάντησε κοιτώντας με και δείχνοντας ακριβώς δεξιά, στο κενό.
Δεν ήταν και εντελώς κενό. Αλλά ο κύριος που καθόταν εκεί, δεν έμοιαζε με drug queen. Τότε ένιωσα να περνάνε από μπροστά μου όλα τα λεωφορεία, τα τρόλεϊ και τα τράμ και να γράφουν: "Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον ΟΑΕΔ, φρόντισε να πάρεις τα χάπια σου πρώτα"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου