ΜαΜα: Ρατσισμός με αυτουργούς δασκάλους και «θύμα»το παιδί μου

Η μαμά Μαριανθη Χατζηδακη μοιράζεται μαζί μας ένα περιστατικό που έζησε η ίδια και η οικογένεια της την ημέρα της παρέλασης της 28^ης Οκτωβρίου με πρωταγωνιστή τον γιόκα της που παρά το πρόβλημα στην κίνηση του είναι ένα εξαίρετο παιδάκι.

«Από μικρή ένιωθα μεγάλη υπερηφάνεια όταν έκανα παρέλαση !!!!

Το ίδιο δίδαξα και στα παιδία μου!!!!

Να είναι περήφανοι που είναι Έλληνες... 

Να είναι περήφανοι για την πατρίδα τους και να τιμάνε πάντα την Ελληνική σημαία και τους αγώνες που έκαναν οι Έλληνες.

Τις τελευταίες 2-3 μέρες όμως ένα περιστατικό ρατσισμού και αδικίας στο σχολείο του παιδιού μου έκανε εμένα το σύζυγο μου και τα παιδία μου να αλλάξουμε γνώμη!!!!!!

Δεν θα θίξω ονόματα...για ευνόητους λόγους.... Θα αναφερθώ μόνο στο περιστατικό και τα συμπεράσματα δικα σας!!!!!!!

Συνήθως όπως όλοι ξέρουμε στην παρέλαση υπάρχει και η σημαία και οι παραστάτες...

Στην πρώτη παρέλαση που το παιδί μου ήταν παραστάτης ήταν στην πίσω σειρά της σημαίας. Δεν έχει για εμάς καμία σημασία. Σημασία για εμάς έχει να είναι γερά τα παιδιά μας και να τα καμαρώνουμε και στην τελευταία σειρά !

Όταν γέννησα τον μεγάλο μου γιο λόγο μιας κινητικής ιδιαιτερότητας που έχει δεν ξέραμε καν αν θα περπατήσει παρακαλούσαμε να ναι γερο και δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο, ευχαριστούμε το θεό που όλα είναι καλά κάνουμε μεγάλο αγώνα για το παιδί μας και αυτό μαζί μας.

Πάντα πασχίζουμε να του δώσουμε τις βάσεις που δίνει κάθε γονιός και προσπαθούμε να καταλάβει πως λόγο αυτής της ιδιαιτερότητας δεν διαφέρει από κανέναν ! Είναι ισάξιος με όλους ! Και τώρα μεταφέροντας στο σχολείο του τα δυο παιδιά μπροστά στη σημαία και αφήνοντας το δικό μου χωρίς λόγο για εμάς πίσω ξανά. Διδάσκουν στο παιδί μου και σε όλα τα παιδιά πως άνθρωποι με κινητικά προβλήματα δεν πρέπει να φαίνονται...τους ξεχωρίζουμε...τους αφήνουμε πίσω...δεν είναι ισάξιοι πολίτες με εμάς !

Αυτή είναι η Ελλάδα που ζούμε ! Αυτή είναι η εκπαίδευση που παρέχει στα παιδιά μας !!!!

Συγχαρητήρια λοιπόν !

Είστε άξιοι της μοίρας σας !!!!

Λυπούμαστε πολύ και ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες ! Εμείς αγόρι μου για σένα είμαστε περήφανοι ! Και ευχαριστούμε το θεό για όλα !Ευχαριστούμε το θεό που είσαστε γερά!!!!

Όσο για αυτούς που πήραν αυτές τις αποφάσεις ένα έχουμε να πούμε ...

Η αναπηρία του σώματος φτιάχνει…θεραπεύεται ... Η αναπηρία της ψυχής δεν θεραπεύεται όμως... Δεν θα σας κρίνουμε εμείς... Δεν είμαστε θεοί... Υπάρχει όμως θεός... Και από αυτόν θα κριθούμε όλοι μια μέρα!»